Należy on do gromady krocionogów (Diplopoda) w typie stawonogów. Krocionogi zasiedlają wilgotne miejsca i w ciągu dnia przebywają w kryjówkach, pod kamieniami, cegłami, rozrzuconymi deskami, belkami, pod skrzynkami i pod odstającym tynkiem budynków. Żyjąc w wierzchniej warstwie gleby zasadniczo odżywiają się butwiejącymi szczątkami roślin oraz kiełkującymi nasionami i wtedy uszkadzają wschodzące młode rośliny. Nadgryzają też korzenie i wygryzają wtedy wąskie chodniki w bulwach i cebulach osłabionych i chorych roślin. Często pojawiają się masowo. Z przylegających terenów (pola uprawne, trawniki, zaniedbany „zagracony” teren) przedostają się w pobliże zabudowań i wchodzą do pomieszczeń (np. do pomieszczeń zakładów przemysłu spożywczego) i stanowić mogą zagrożenie dla jakości wytwarzanych tam produktów.
Prusak (Blatella Germanica)
Wielkość: Około 15 mm długości.
Kolor: Żółtobrązowy.
Jest rozpoznawany przez dwa ciemne, pasy na "pancerzu" na przedzie ciała, pod którą umieszczona jest głowa.
Zachowanie – prusak jest najbardziej płodnym pomiędzy wszystkimi karaluchami. Każdy kokon może zawierać około 30 jaj .Kokony noszone są przez samice do momentu wylęgu larw (około 30 dni). Rozwój z jaja do postaci dorosłej waha się od 170 dni (przy temp.22°C) do 40 dni (przy temp.30°C) Jak wszystkie karaluchy jest wszystkożerny.
Środowisko – W domach, ten szkodnik będzie lokował się się w łazienkach i kuchni, w środowisku gdzie jest źródło pokarmu i wilgoci.
Wskazówki –należy usuwać wszelkie odpadki żywnościowe. Produkty przechowywać w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Wskazane jest zlikwidowanie wszelkich szpar i szczelin, gdyż są to miejsca gnieżdżenia się karaluchów.
Psotnik zakamarnik
Długość ciała 2mm, ubarwienie ciała białawe do pomarańczowego. Na całym ciele brunatnoczerwone plamki, które tworzą poprzeczne paski. Skrzydła w formie drobnych łusek, na każdym skrzydle pomarańczowy podłużny pas. Czułki zbudowane z 27-29 członów, z których ostatni jest krótki i szeroki. Samica w okresie godowym uderza odwłokiem o podłoże wydając delikatne dźwięki. Spotykany w magazynach , mieszkaniach, na resztkach organicznych, produktach zbożowych, w książkach i w meblach.
Rybik cukrowy
Rybik cukrowy srebrzysty, około centymetrowej długosci bezskrzydły owad z rzędu szczeciogonków. Spotykany w domach, piekarniach, i innych ciepłych pomieszczeniach w ktorych może znaleść pożywienie (skrobia, kleje, cukry, papier). Uważany niekiedy za szkodnika, jednak nie ma wiekszego znaczenia ani gospodarczego ani na zdrowie człowieka. Naturalnym wrogiem rybika cukrowego jest skorek pospolity (Forficula auricularia).
Należy on do gromady krocionogów (Diplopoda) w typie stawonogów. Krocionogi zasiedlają wilgotne miejsca i w ciągu dnia przebywają w kryjówkach, pod kamieniami, cegłami, rozrzuconymi deskami, belkami, pod skrzynkami i pod odstającym tynkiem budynków. Żyjąc w wierzchniej warstwie gleby zasadniczo odżywiają się butwiejącymi szczątkami roślin oraz kiełkującymi nasionami i wtedy uszkadzają wschodzące młode rośliny. Nadgryzają też korzenie i wygryzają wtedy wąskie chodniki w bulwach i cebulach osłabionych i chorych roślin. Często pojawiają się masowo. Z przylegających terenów (pola uprawne, trawniki, zaniedbany „zagracony” teren) przedostają się w pobliże zabudowań i wchodzą do pomieszczeń (np. do pomieszczeń zakładów przemysłu spożywczego) i stanowić mogą zagrożenie dla jakości wytwarzanych tam produktów.
Wielkość: Około 15 mm długości.
Długość ciała 2mm, ubarwienie ciała białawe do pomarańczowego. Na całym ciele brunatnoczerwone plamki, które tworzą poprzeczne paski. Skrzydła w formie drobnych łusek, na każdym skrzydle pomarańczowy podłużny pas. Czułki zbudowane z 27-29 członów, z których ostatni jest krótki i szeroki. Samica w okresie godowym uderza odwłokiem o podłoże wydając delikatne dźwięki. Spotykany w magazynach , mieszkaniach, na resztkach organicznych, produktach zbożowych, w książkach i w meblach.
Rybik cukrowy srebrzysty, około centymetrowej długosci bezskrzydły owad z rzędu szczeciogonków. Spotykany w domach, piekarniach, i innych ciepłych pomieszczeniach w ktorych może znaleść pożywienie (skrobia, kleje, cukry, papier). Uważany niekiedy za szkodnika, jednak nie ma wiekszego znaczenia ani gospodarczego ani na zdrowie człowieka. Naturalnym wrogiem rybika cukrowego jest skorek pospolity (Forficula auricularia).
